| Chapter 5 |
1 |
et venerunt trans fretum maris in regionem Gerasenorum |
2 |
et exeunti ei de navi statim occurrit ei de monumentis homo in spiritu inmundo |
3 |
qui domicilium habebat in monumentis et neque catenis iam quisquam eum poterat ligare |
4 |
quoniam saepe conpedibus et catenis vinctus disrupisset catenas et conpedes comminuisset et nemo poterat eum domare |
5 |
et semper nocte ac die in monumentis et in montibus erat clamans et concidens se lapidibus |
6 |
videns autem Iesum a longe cucurrit et adoravit eum |
7 |
et clamans voce magna dicit quid mihi et tibi Iesu Fili Dei summi adiuro te per Deum ne me torqueas |
8 |
dicebat enim illi exi spiritus inmunde ab homine |
9 |
et interrogabat eum quod tibi nomen est et dicit ei Legio nomen mihi est quia multi sumus |
10 |
et deprecabatur eum multum ne se expelleret extra regionem |
11 |
erat autem ibi circa montem grex porcorum magnus pascens |
12 |
et deprecabantur eum spiritus dicentes mitte nos in porcos ut in eos introeamus |
13 |
et concessit eis statim Iesus et exeuntes spiritus inmundi introierunt in porcos et magno impetu grex praecipitatus est in mare ad duo milia et suffocati sunt in mare |
14 |
qui autem pascebant eos fugerunt et nuntiaverunt in civitatem et in agros et egressi sunt videre quid esset facti |
15 |
et veniunt ad Iesum et vident illum qui a daemonio vexabatur sedentem vestitum et sanae mentis et timuerunt |
16 |
et narraverunt illis qui viderant qualiter factum esset ei qui daemonium habuerat et de porcis |
17 |
et rogare eum coeperunt ut discederet de finibus eorum |
18 |
cumque ascenderet navem coepit illum deprecari qui daemonio vexatus fuerat ut esset cum illo |
19 |
et non admisit eum sed ait illi vade in domum tuam ad tuos et adnuntia illis quanta tibi Dominus fecerit et misertus sit tui |
20 |
et abiit et coepit praedicare in Decapoli quanta sibi fecisset Iesus et omnes mirabantur |
21 |
et cum transcendisset Iesus in navi rursus trans fretum convenit turba multa ad illum et erat circa mare |
22 |
et venit quidam de archisynagogis nomine Iairus et videns eum procidit ad pedes eius |
23 |
et deprecabatur eum multum dicens quoniam filia mea in extremis est veni inpone manus super eam ut salva sit et vivat |
24 |
et abiit cum illo et sequebatur eum turba multa et conprimebant illum |
25 |
et mulier quae erat in profluvio sanguinis annis duodecim |
26 |
et fuerat multa perpessa a conpluribus medicis et erogaverat omnia sua nec quicquam profecerat sed magis deterius habebat |
27 |
cum audisset de Iesu venit in turba retro et tetigit vestimentum eius |
28 |
dicebat enim quia si vel vestimentum eius tetigero salva ero |
29 |
et confestim siccatus est fons sanguinis eius et sensit corpore quod sanata esset a plaga |
30 |
et statim Iesus cognoscens in semet ipso virtutem quae exierat de eo conversus ad turbam aiebat quis tetigit vestimenta mea |
31 |
et dicebant ei discipuli sui vides turbam conprimentem te et dicis quis me tetigit |
32 |
et circumspiciebat videre eam quae hoc fecerat |
33 |
mulier autem timens et tremens sciens quod factum esset in se venit et procidit ante eum et dixit ei omnem veritatem |
34 |
ille autem dixit ei filia fides tua te salvam fecit vade in pace et esto sana a plaga tua |
35 |
adhuc eo loquente veniunt ab archisynagogo dicentes quia filia tua mortua est quid ultra vexas magistrum |
36 |
Iesus autem verbo quod dicebatur audito ait archisynagogo noli timere tantummodo crede |
37 |
et non admisit quemquam sequi se nisi Petrum et Iacobum et Iohannem fratrem Iacobi |
38 |
et veniunt in domum archisynagogi et videt tumultum et flentes et heiulantes multum |
39 |
et ingressus ait eis quid turbamini et ploratis puella non est mortua sed dormit |
40 |
et inridebant eum ipse vero eiectis omnibus adsumit patrem et matrem puellae et qui secum erant et ingreditur ubi erat puella iacens |
41 |
et tenens manum puellae ait illi talitha cumi quod est interpretatum puella tibi dico surge |
42 |
et confestim surrexit puella et ambulabat erat autem annorum duodecim et obstipuerunt stupore maximo |
43 |
et praecepit illis vehementer ut nemo id sciret et dixit dari illi manducare |